Dag 3 en 4: Komodo

Om 07.00 uur zitten we aan het ontbijt. We moeten om 07.40 uur bij Kita Tours zijn, maar we vertrekken pas om 07.40 uur. We hadden al wat gegrapt of ze ons niet op konden halen, want anders moesten we lopen en ja, hoor, nadat we zo'n tweehonderd meter hadden gelopen kwamen twee jongens op scooters ons ophalen. Aangekomen bij Kita Tours staat een ouder Indonesisch echtpaar al te wachten. Dan lopen we naar de boot. Op de boot zitten al vier mensen: een Amerikaans stel, iets ouder dan wij en een Indonesisch stel van rond onze leeftijd. De boot is eigenlijk bedoeld voor 4 mensen, maar wij zitten er met z'n achten op en de kapitein heeft ook nog z'n hele familie mee aan boord. We vertrekken richting Rinca, het begin is hobbelig en het stinkt naar benzine. Het lijkt nog niet heel fijn tot nu toe... 

Onderweg begint het wat te regenen, dus op Rinca aangekomen trekken wij onze Poncho's aan. De rest van de groep heeft geen poncho's dus lenen wij onze regenhoes voor de tas uit aan de Amerikaanse man. Het begint steeds harder te regenen dus we wachten de heftigste regen af voordat we een Short Trek langs de komodo's doen. Als we nog maar net onderweg zijn, spotten we al drie komodo's. Het Amerikaanse stel vraagt of we een foto van ze willen maken met bordjes waarop staat: "Will you marry me?" en "I already said yes". Het is dus een pas verloofd stel wat speciaal terug gekomen is naar Indonesië om deze trip naar de komodo eilanden te maken. De bordjes mogen wij even van ze lenen om een leuke foto naar het thuisfront te sturen. We lopen een heuvel op om van een mooi uitzicht te kunnen genieten en bovenop de heuvel maken we wat groepsfoto's. Dan gaan we terug naar de boot, lunchen wat en gaan door naar het volgende Komodo eiland. 

Omdat we best lange stukken varen, praten we wat met de mensen aan boord. Met het Amerikaanse stel spelen we een of ander Russisch kaartspel. Het is gezellig, maar helaas wordt het weer steeds slechter en slechter... Alles aan boord wordt nat en we kunnen nergens schuilen. Op het volgende eiland is het af en toe droog en zien we nog twee komodo's. De eerste wordt uit zijn slaap geprikt en de tweede heeft zijn zinnen gezet op een vrouw in huis lijkt het waardoor de vrouw opgesloten zit. De rest van de boottocht is niet erg leuk: het stormt een halve storm. Aangekomen bij Komodo village wordt ons verteld dat we in het dorp gaan slapen ivm het slechte weer. We pakken onze spullen en lopen naar het huis van een lokaal gezin. We trekken wat droge kleren aan en hangen onze natte kleren te drogen (lees: te stinken). We zitten met z'n allen op de grond in de woonkamer en krijgen te eten van de mensen. Na het eten luisteren Tessa en ik nog wat muziek. Het zoontje des huizes is nieuwsgierig en komt erbij zitten. Niet al te laat gaan we op bed.... En wat voor bed... Het is erg vriendelijk van de mensen dat wij op hun bed mogen slapen en zij in de woonkamer op de grond slapen, maar ik had graag met ze geruild. Er ligt overal zand, het stinkt heel erg, het is een muffe kamer en de muur laat stukje bij beetje los. We slapen met de Amerikanen op een kamer, die lijken al snel vast te slapen. Ik voel me vies, zo vies heb ik met nog nooit gevoeld, ik wil daar niet zijn..  Gelukkig bedenkt Tessa dat we de mummy slaapzakken mee hebben dus hier ga ik in liggen. Maar het hele huis: de wc, de slaapkamer, het bed, de geur, het is niet te beschrijven. Gelukkig kan ik wat slapen, maar een uur later word ik alweer wakker. Het stormt, ik twijfel of het dak het houdt, er vliegt een kakkerlak tegen Tessa haar hoofd aan en ik heb steeds het gevoel dat ik moet kotsen. Slapen doe ik niet meer en zodra ik de eerste haan hoor, spring ik uit ben en ga ik er echt niet meer in! Buiten bekijk ik het dorpje: er staan een stuk of twintig huizen op palen met wat weggetjes tussendoor. De zon schijnt gelukkig wat en de storm is wat gaan liggen. De mensen die buiten staan spreken allemaal geen woord Engels dus lachen we af en toe wat naar elkaar. 

We lopen alweer vroeg naar de boot met alle natte stinkspullen. We varen richting een geweldig mooie snorkelplek. En zo, ineens, is het leven weer ongelofelijk mooi! Zoveel te zien en het voelt alsof we er zelf deel van uitmaken omdat we er zo dichtbij zijn. Als we uit het water komen, eten we wat en gaan we naar de volgende snorkelplek. Aangezien we, sinds dagen, weer droog zijn, besluiten we er hier niet in te gaan. Dus we aanschouwen het allemaal wat vanaf de boot. Dan komt de schipper eraan met een kapotte schroef... OMG! Gelukkig heeft hij altijd een reserve mee, maar nu moeten we terug naar Komodo Village om een nieuwe reserve te halen. Dus we gaan weer terug.. Inmiddels wordt het weer en niet beter op en gaat de boot aardig heen en weer. We lunchen op de boot bij Komodo Village en gaan daarna richting Manta Point. Een van de hoogtepunten voor ons van deze trip. Aangekomen bij Manta Point is het weer stormachtig weer en zijn er geen Manta's te bekennen, dus varen we terug richting Labuan Bajo. De storm is nu echt los gebarsten. De punt van de boot slaat zo'n 2 meter de lucht in om daarna weer 2 meter terug te vallen. Tessa vindt het niet zo leuk meer en heeft al een zwemvest aangetrokken en verplicht mij er ook een aan te trekken. Dan schreeuwt de schipper dat we allemaal in het middenpad moeten gaan zitten omdat het weer echt vreselijk is. Hij besluit het weer wat te proberen te ontwijken en dus moeten we een flinke omweg nemen, nog 4 uren varen... Zelfs met Labuan Bajo in zicht is het nog langer dan een uur varen. De oude Indonesische vrouw houdt het niet meer en kotst over de rand heen. Het deinen van de boot, de lucht, de uitputting, iedereen zit tegen het randje aan... Uiteindelijk komen we dan toch aan in de haven: Fieuw, we made it! 

In de spoelende regen lopen we naar Hotel Bajo. Ik ga naar de wc, maar als ik de badkamer uit wil, krijg ik de deur niet meer open. (dit kon er ook nog wel bij) Tessa zegt: "ga bij de deur weg" en *bam* ze trapt zo de deur in, wauw, haha. 

We douchen (met de deur open) en gaan dan naar de overkant om bij "Mediterrane" nog een hapje te eten: pizza met kip en spaghetti carbonara met een bintang en een sprite. Op de terugweg halen we een mooie roze poncho en veel plastic tasjes om onze inboedel te beschermen tegen de (rest van de) regen.